Στίχοι: Γιώργος Κρητικός
Μουσική: Νεκτάριος Βασιλείου

Αν την ώρα που γεννιέσαι,
κι απ' τη μοίρα σου κρατιέσαι,
νιώσεις πως σ' έχουν μουτζώσει,
πως χαλί δε θα σου στρώσει,
η ζωή, να περπατήσεις,
σου το λέω, μη μασήσεις...

Αν στο δρόμο για τη δόξα,
σπάσουν βέλη, σπάσουν τόξα,
βρίσε, ξέδωσε, εκτονώσου,
πίστευε στον εαυτό σου,
μη τσακίσεις, μη λυγίσεις,
και προπάντων, μη μασήσεις...

Γιατί όλα φίλε μου,
δεν είναι όπως φαίνονται,
αλλάζει η τύχη σου,
κι όλα αντρέπονται,
κι εκεί που ένιωθες
χαμένος μες στα πλήθη,
σου στρώνει η τύχη σου χαλί,
στο παραμύθι...

Αν στη θέση που είσαι τώρα,
σ' έχει πάρει κατηφόρα,
κι όλα μάταια τα βλέπεις,
όχι, μην το επιτρέπεις,
τον εαυτό σου, μην αφήσεις
και προπάντων, μη μασήσεις...

Αν στο δρόμο για τη δόξα,
σπάσουν βέλη, σπάσουν τόξα,
βρίσε, ξέδωσε, εκτονώσου,
πίστευε στον εαυτό σου,
μη τσακίσεις, μη λυγίσεις,
και προπάντων, μη μασήσεις...

Γιατί όλα φίλε μου,
δεν είναι όπως φαίνονται,
αλλάζει η τύχη σου,
κι όλα αντρέπονται,
κι εκεί που ένιωθες
χαμένος μες στα πλήθη,
σου στρώνει η τύχη σου χαλί,
στο παραμύθι...

Μη μασήσεις, μη λυγίσεις...
Μη μασήσεις, μη λυγίσεις...
Μη μασήσεις, μη λυγίσεις...
Μη μασήσεις, μη λυγίσεις...

Γιατί όλα φίλε μου,
δεν είναι όπως φαίνονται,
αλλάζει η τύχη σου,
κι όλα αντρέπονται,
κι εκεί που ένιωθες
χαμένος μες στα πλήθη,
σου στρώνει η τύχη σου χαλί,
στο παραμύθι...

Στίχοι: Δημήτρης Τζάνος, Νεκτάριος Βασιλείου

Μουσική: Νεκτάριος Βασιλείου

Είσαι η ζωή μου, είμαι η δική σου,
έλα αγκαλιά μου, νιώσε την καρδιά μου, δυνατά χτυπά...
Είσαι η ζωή μου, είμαι η δική σου,
σφίξε μου το χέρι, κι ένα καλοκαίρι,
έρχεται ξανά...

Χωρίς μιαν αγκαλιά, μου λείψαν τα φιλιά,
και ήρθες γνωριμία, καπνός και τρικυμία,
στην άδεια μου καρδιά...
Στα σύννεφα με πας, μ' αγγίζεις μου μιλάς,
κι αρχίζω να τα χάνω, στο σώμα σου επάνω,
ανάβω μια φωτιά...

Είσαι η ζωή μου, είμαι η δική σου,
έλα αγκαλιά μου, νιώσε την καρδιά μου,
δυνατά χτυπά...
Είσαι η ζωή μου, είμαι η δική σου,
σφίξε μου το χέρι, κι ένα καλοκαίρι,
έρχεται ξανά...

Χιλιάδες αγκαλιές, στο αύριο και στο χτες,
καυγάδες, φασαρία, μια σταθερή αξία,
γεμίσαμε πληγές...
Μα όσο κι αν πονώ, σε θέλω πάντα εδώ, κι αυτό κάτι σημαίνει, το τούνελ κάπου βγαίνει,
σε μέρος μαγικό...

Είσαι η ζωή μου, είμαι η δική σου,
έλα αγκαλιά μου, νιώσε την καρδιά μου,
δυνατά χτυπά...
Είσαι η ζωή μου, είμαι η δική σου,
σφίξε μου το χέρι, κι ένα καλοκαίρι,
έρχεται ξανά...

Στίχοι: Γιώργος Κρητικός
Μουσική: Νεκτάριος Βασιλείου

Αγόραροι!!!

Εγώ σου έχω τη λύση για το πρόβλημα,
το λες refreshment, το λες αν θες και ρόφημα,
με τόσο γάλα, το αθώο αυτό ποτάκι,
τον κόσμο αλλάζει, τον λύκο κάνει αρνάκι!

Πίνα Κολάδα, Πίνα Κολάδα!
Αν θες κι εσύ να κατακτήσεις την εύφορη κοιλάδα,
Πίνα Κολάδα, Πίνα Κολάδα!
Γάλα καρύδας, ανανά και πιές, Πίνα Κολάδα!

Με λίγο ρούμι, κι ομπρέλα για γαρνίρισμα,
Μπορείς να αντέξεις ακόμα και φαλίρισμα,
γιατί σου φτιάχνει μια κοσμοθεωρία,
που αξία έχει μοναχά η αδιαφορία!

Πίνα Κολάδα, Πίνα Κολάδα!
Αν θες κι εσύ να κατακτήσεις την εύφορη κοιλάδα,
Πίνα Κολάδα, Πίνα Κολάδα!
Γάλα καρύδας, ανανά και πιές, Πίνα Κολάδα!

Πίνα Κολάδα, Πίνα Κολάδα!
Αν θες κι εσύ να κατακτήσεις την εύφορη κοιλάδα,
Πίνα Κολάδα, Πίνα Κολάδα!
Γάλα καρύδας, ανανά και πιές, Πίνα Κολάδα!

Μουσική: Νεκτάριος Βασιλείου

Ορχηστρικό

Στίχοι - Μουσική: Νεκτάριος Βασιλείου

Έχω ξυπνήσει νωρίς, τα καλά μου έχω φορέσει,
σε λιγάκι θα ετοιμάσω το γλυκό που σου αρέσει,
έχω κάνει και φασίνα, με χλωρίνη και βιτέξ,
και προσέχω μην καεί, το φαϊ μες στο πυρέξ...

Έχω γράψει εφτά τραγούδια, και θα γράψω κι άλλο ένα,
θα του βάλω μελωδία, θα μιλάει μόνο για σένα,
δε θα πάω να βρω τους φίλους, έχω πάρει το ρεπό,
μ' έχει φάει η αγωνία, γιατί απόψε θα σε δω!

Απόψε θα σε δω! Απόψε θα σε δω!
Απόψε θα σε δω, θα σε δω, θα σε δω!
Απόψε θα σε δω! Απόψε θα σε δω!
Απόψε θα σε δω, θα σε δω, θα σε δω!

Μετρώ τις ώρες, τα λεπτά, και τα δυο κυλάν αργά,
είναι πολύ σκληρός ο χρόνος, για έναν άντρα που αγαπά,
έχω να σε δω τρεις μέρες, κι από τον βαρύ καημό,
θέλω ταξίμι στο μπουζούκι, θέλω πόνο, στεναγμό!

Έχω γράψει εφτά τραγούδια, μα θα γράψω κι άλλο ένα,
μοιάζουν όλα μεταξύ τους, έχουν ίδιο θέμα, "εσένα"!
ρίχνο άκυρο στους φίλους, και το βράδυ δε θα βγω,
θα καθίσω μες στο σπίτι, γιατί απόψε θα σε δω!

Απόψε θα σε δω! Απόψε θα σε δω!
Απόψε θα σε δω, θα σε δω, θα σε δω!
Απόψε θα σε δω! Απόψε θα σε δω!
Απόψε θα σε δω, θα σε δω, θα σε δω!

Μου' χεις πάρει το μυαλό! Απόψε θα σε δω!
Και πως να συγκεντρωθώ!
Απόψε θα σε δω!
Στον ουρανό ψηλά πετώ!
Απόψε θα σε δω!
Κι άντε να προσγειωθώ!
Απόψε θα σε δω!
Έχω πάρει το ρεπό!
Απόψε θα σε δω!
Και το βράδυ δε θα βγώ!
Απόψε θα σε δω!
Μα τι άλλο να σου πω!
Απόψε θα σε δω!
Πόσο πολύ σε αγαπώ!
Απόψε θα σε δω!

Απόψε θα σε δω! Απόψε θα σε δω!
Απόψε θα σε δω, θα σε δω, θα σε δω!
Απόψε θα σε δω! Απόψε θα σε δω!
Απόψε θα σε δω, θα σε δω, θα σε δω!

Je t' aime...

Στιχοι: Γιώργος Κρητικός
Μουσική: Νεκτάριος Βασιλείου


Παιδί μου κοίτα με καλά,
εδώ στο φως της μέρας,
και πες μου σε παρακαλώ,
σου κάνω εγώ πατέρας;...


Χελιδόνι πέταξε πάνω απ' τα όρη,
πες παντού, ο Βλάσσης μας, ότι έχει κόρη,
για να' ρθουν ματόχανδρα, φυλαχτά, πιπίλες,
και προικιά αμύθητα, πάνω σε καμήλες...


Ρε τι φάση, δες τον Βλάσση,
που σε λίγο, θα θηλάσει!
Ρε τι φάση, δες τον Βλάσση,
που σε λίγο, θα θηλάσει!


Χελιδόνι πέταξε πάνω απ' τα όρη,
πες παντού, ο Βλάσσης μας, ότι έχει κόρη,
για να' ρθουν ματόχανδρα, φυλαχτά, πιπίλες,
και προικιά αμύθητα, πάνω σε καμήλες...


Παιδί μου κοίτα με καλά,
εδώ στο φως της μέρας,
και πες μου σε παρακαλώ,
σου κάνω εγώ πατέρας;...

Στίχοι: Νεκτάριος Βασιλείου
Μουσική: Νεκτάριος Βασιλείου

Ποιος άνεμος κοντά μου σ’ έχει φέρει,
Μικρό ξενιτεμένο περιστέρι,
Ποια θάλασσα ταξίδια σου ‘χει κάνει,
και έχεις δέσει στο δικό μου το λιμάνι…  

Το νιώθω έχεις περάσει τρικυμία,
και δεν μπορείς να βρεις την ηρεμία,
Πως θα σε κάνω το δικό ταίρι,
Πριν φύγεις για να πας σε άλλα μέρη…

Μάθε μου τη γλώσσα που μιλάς,
να ξέρω τι μου λες σαν με φιλάς,
Μάθε μου ποιες λέξεις να σου πω,
να σου τραγουδήσω σ' αγαπώ,
να σου τραγουδήσω σ’ αγαπώ…

Μια στέγη και μιαν αγκαλιά γυρεύεις,
Δεν σ' αρέσει μόνος να χορεύεις,
Δυο χέρια μόνο έχω να σου δώσω,
και τον λόγο μου πως δε θα σε προδώσω…  

Το ξέρω πως τον δρόμο σου έχεις χάσει,
Αυτή η διαδρομή σ' έχει κουράσει,
Για δες στον ουρανό κείνο τ' αστέρι,
Ίσως να φέρει στην καρδιά σου καλοκαίρι…  

Μάθε μου τη γλώσσα που μιλάς,
να ξέρω τι μου λες σαν με φιλάς,
Μάθε μου ποιες λέξεις να σου πω,
να σου τραγουδήσω σ' αγαπώ,
να σου τραγουδήσω σ’ αγαπώ…

Πιάσε με, πιάσε με, μη μ' αφήνεις πίσω αν μ' αγαπάς…
Κι άσε με, άσε με, να γίνω η πατρίδα που ζητάς…  

Μάθε μου τη γλώσσα που μιλάς,
να ξέρω τι μου λες σαν με φιλάς,
Μάθε μου ποιες λέξεις να σου πω,
να σου τραγουδήσω…
Σ' αγαπώ!!!

Μάθε μου τη γλώσσα που μιλάς,
να ξέρω τι μου λες σαν με φιλάς,
Μάθε μου ποιες λέξεις να σου πω,
να σου τραγουδήσω σ' αγαπώ,
να σου τραγουδήσω,
να σου τραγουδήσω, 
να σου τραγουδήσω,
Σ’ αγαπώ…

Στίχοι: Γιώργος Κρητικός
Μουσική: Νεκτάριος Βασιλείου

Τι σου συμβαίνει, μοιάζει να φεύγεις, να μ' αποφεύγεις...
Αν έχω φταίξει, μ' ένα μου λάθος, πάνω στο πάθος...
Πες το, να τρέξω, να σε γιατρέψω, μ' ένα φιλί μου...
Τοίχους να ρίξω, δρόμους ν' ανοίξω, είσαι η ζωή μου...

Μα αν είναι κάτι, που δε νικιέται, ότι κι αν κάνω...
Αν είναι πόθος για κάποιον άλλον, τότε τι κάνω;...
Τις υποψίες απ' το μυαλό μου έλα και κόψε,
τα άρρωστα πάθη της φαντασίας, έλα και διώξε!...

Μα αν είναι κάτι, που δε νικιέται, ότι κι αν κάνω...
Αν είναι πόθος για κάποιον άλλον, τότε τι κάνω;...
Πύργος στην άμμο νιώθω να είμαι και περιμένω,
ένα σου κύμα να δω αν θα ζήσω, ή αν πεθαίνω...

Τι σου συμβαίνει, λείπει το βλέμμα, που' χες για μένα...
Στον ουρανό μας κάτι αλλάζει και συννεφιάζει...
Βλέπω το γκρίζο και το γκρεμίζω, να μη στεριώσει...
Σου' χω αγάπη, όση σου δίνω, και άλλη τόση...

Μα αν είναι κάτι, που δε νικιέται, ότι κι αν κάνω...
Αν είναι πόθος για κάποιον άλλον, τότε τι κάνω;...
Τις υποψίες απ' το μυαλό μου έλα και κόψε,
τα άρρωστα πάθη της φαντασίας, έλα και διώξε!...

Μα αν είναι κάτι, που δε νικιέται, ότι κι αν κάνω...
Αν είναι πόθος για κάποιον άλλον, τότε τι κάνω;...
Πύργος στην άμμο νιώθω να είμαι και περιμένω,
ένα σου κύμα να δω αν θα ζήσω, ή αν πεθαίνω...

Στίχοι: Γιώργος Κρητικός
Μουσική: Νεκτάριος Βασιλείου

Θα σε βρω, θα σε πείσω,
πως μόνο για μένα υπάρχεις...
Θα σε βρω, θα κινήσω,
και γη κι ουρανό μέχρι να' ρθεις...

Να μείνεις για πάντα στο πλάι μου,
να μείνεις χωρίς να θυμίζεις κανέναν,
απ' όσα στεγνώσαν το δάκρυ μου,
απ' όσα με κάναν να ζω φοβισμένα...

Θα σε βρω, (θα σε βρω)
σου τ' ορκίζομαι...
Θα σε βρω, (θα σε βρω)
και θα ζήσουμε...
Όπως ζουν στα παραμύθια,
μια παραμυθένια αλήθεια,
όπως ζουν στα παραμύθια,
μια παραμυθένια αλήθεια...

Σε κοιτώ, λες και είσαι,
κοντά μου εδώ και σ' αγγίζω...
Σε κοιτώ, να κινείσαι,
στο φως που με κάνει να ελπίζω...

Πως μοιάζεις μ' αυτό που ονειρεύομαι,
λουλούδι που άνθισε μόνο για μένα...
Σε ψάχνω, αγάπη μου, έρχομαι!
Και νιώθω πως είμαι μια ανάσα από εσένα...

Θα σε βρω, (θα σε βρω)
σου τ' ορκίζομαι...
Θα σε βρω, (θα σε βρω)
και θα ζήσουμε...
Όπως ζουν στα παραμύθια,
μια παραμυθένια αλήθεια,
όπως ζουν στα παραμύθια,
μια παραμυθένια αλήθεια...

Στίχοι: Γιώργος Κρητικός
Μουσική: Βιολάκης Μανώλης, Νεκτάριος Βασιλείου

Οι στεναγμοί που ακούγονται,
βαριά μαντάτα κρύβουν,
ποιος ξέρεις πάλι ποιες καρδιές,
για ποιες αγάπες θρύβουν...

Το παρελθόν δεν κάθεται,
ποτέ του στη γωνιά του,
κι όποιος το κρύβει πιότερο,
βγαίνει αυτό μπροστά του...

Έλα! Χαρείτε το, γλεντάτε το, το σήμερα όσο πάει!
Γιατί στην άλλη τη στροφή, κάτι παραφυλάει!

Δε λέω πως είναι για κακό, και μήτε σας τρομάζω,
Αλλά εγώ καλού κακού, το δρόμο μου αλλάζω!

Έσπασε ρόδι κι έβαψε κόκκινα τα πλακάκια,
τύχη να φέρει στους καλούς και στους κακούς καρφάκια!

Να τους τρυπούν τις ρόδες τους και να μην προλαβαίνουν,
να βλάψουν την αγάπη μας, 'πο λάστιχο να μένουν!

Γι' αυτό σας λέω, γλεντάτε το, το σήμερα όσο πάει,
Γιατί στην άλλη τη στροφή, κάτι παραφυλάει!

Στίχοι: Γιώργος Κρητικός
Μουσική: Νεκτάριος Βασιλείου

Της γης τα πιο όμορφα και φίνα γυαλάκια,
που ντύνουν λαιμούς, καρπούς, δαχτυλάκια,
που λάμπουν σαν άστρα, που λάμπουν για πάντα,
και δεν είναι άλλα, από τα διαμάντια...

Τα θέλω, τα θέλεις, τα θέλουμε όλοι,
μα όποιος δεν έχει γερό πορτοφόλι,
τι κάνει όταν θέλει να τ' αποκτήσει,
και άγιος να' ναι, "ναι, θ' αμαρτήσει"...

Τα θέλω, τα θέλεις, τα θέλουμε όλοι,
μα όποιος δεν έχει γερό πορτοφόλι,
τι κάνει όταν θέλει να τ' αποκτήσει,
και άγιος να' ναι, "ναι, θ' αμαρτήσει"...

Στη λάμψη ασύγκριτα, πλανεύουν τα μάτια,
μαγεύουν και νιώθεις πως ζεις σε παλάτια,
μονόπετρα ατόφια, λες και είναι κοτρώνες,
που ζούνε για πάντα, και λάμπουν για αιώνες...

Τα θέλω, τα θέλεις, τα θέλουμε όλοι,
μα όποιος δεν έχει γερό πορτοφόλι,
τι κάνει όταν θέλει να τ' αποκτήσει,
και άγιος να' ναι, "ναι, θ' αμαρτήσει"...

Τα θέλω, τα θέλεις, τα θέλουμε όλοι,
μα όποιος δεν έχει γερό πορτοφόλι,
τι κάνει όταν θέλει να τ' αποκτήσει,
και άγιος να' ναι, "ναι, θ' αμαρτήσει"...